καστρήσιος

ο (AM καστρήσιος και καστρήνσιος και καστρί[ν]σιος)

εκκλ. εκκλησιαστικό αξίωμα που δίνεται σε κατώτερους κληρικούς

μσν.-αρχ.

1. παιδί που γεννήθηκε σε στρατόπεδο, σε στρατώνα

2. ως επίθ. καστρήσιος, -ον

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο στρατόπεδο, ο στρατιωτικός («καστρήσιος ἄρτος»)

3. στρατιώτης που υπηρετούσε στη φρουρά κάστρου, καστροφύλαξ*. [ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. castrensis (< castra «στρατόπεδο»)].